www.dworekprzeznaczenia.fora.pl

Hugh Garver.

Hugh wyjrzał w ciemne niebo i oparł się o framugę. Lubił burzę, lubił naturę nocą. Ale to nie równało się z możliwością spędzenia czasu z ciekawą osobowością.
-a Ty.? Czego chcesz Abby.?-zapytał wciąż obserwując zimną ciemność.

Abby Morgan.

Abby wahała się przez chwilę. Nie chciała go trzymać na siłę, ale też nie chciała zostać sama, jeszcze w taką okropną pogodę.
- Nie wiem czego chcę, ale wiem jedno, zimno mi - powiedziała rozcierając gęsią skórkę z ramion i podreptała do salonu, podniosła koc z ziemi i stanęła pod drzwiami swojej sypialni, wgapiając się w nie- ale jak się zdecydujesz wyjść to zamknij za sobą drzwi.
Tak, na pewno o wiele łatwiej było jej mówić do niego obojętnym tonem kiedy nie widziała jego twarzy, jego ciemnych oczu i kuszących ust. Na samą myśl o nich robiło się jej przyjemnie. Dziewczyna jednak się ocknęła i przywaliła sobie z otwartej dłoni w czoło po czym weszła do sypialni i usiadła na łóżku. Uśmiechnęła się do zdjęcia na komodzie.
- Hola papá, chętnie bym z Tobą porozmawiała, ale w moim przedpokoju jest jakiś hombre guapo i w każdej chwili może tu wejść - powiedziała cicho wesołym tonem po czym wzięła ramkę do rąk i przyglądała się staremu zdjęciu.

Hugh Garver.

Hugh spojrzał za oddalająca się dziewczyną. Zamknął drzwi i oparł się o nie. Bynajmniej nie został z powodu, jaki większość znanych mu osób by sobie dopowiedziało. Naprawdę chciał jej zaparzyć tę cholerną herbatę. Co nie oznaczało, że go nie pociągała. Do przedpokoju przydreptał kot Abby. Hugh schylił się i zaczął drapać kota za uchem.
-no co mały, pańcia Cię zostawiła.?

Abby Morgan.

Kiedy usłyszała, że drzwi się zamknęły, westchnęła. Myślała, że pewnie poszedł, może spotkać się z jakąś inną dziewczyną? Kiedy tak snuła różne podejrzenia, poczuła lekkie ukłucie gdzieś w klatce piersiowej. Zazdrość? O nie, blondynka nie wiedziała co to zazdrość. Dlatego też nie mogła powiedzieć czy to właśnie to. Odłożyła zdjęcie na swoje miejsce i opatuliła się kocem. Zrezygnowana poszła w stronę kuchni, ale coś mignęło jej przed oczami i zatrzymała się przy przedpokoju. Zdziwiła się kiedy zobaczyła Hugha, który był teraz zajęty drapaniem kota za uchem, jednak uśmiechnęła się.
- To on mnie pierwszy zostawił, samiec jeden - powiedziała udając oburzenie jednak była wesoła, może jednak ta noc nie będzie taka zła.

Hugh Garver.

Hugh spojrzał na Abby i uśmiechnął się. To udawane oburzenie. Zerknął na jej ulubiony, gruby, pstrokaty, wełniany koc.
-zimno ci.?

najkrótszy post w historii.

Abby Morgan.

- Jeżeli jeszcze się nie domyśliłeś, to Cię poinformuję, mi zawsze jest zimno - powiedziała wesoło. Kot miauknął dwa razy i blondynka domyśliła się, że jest głodny, więc powędrowała do kuchni, a za nią kot. Z szafki wyjęła karmę i wsypała mu trochę do miski.
- No co? - powiedziała kiedy zobaczyła, że kot się na nią patrzy zamiast jeść - ty byś tylko jadł i jadł - dziewczyna jednak zlitowała się nad czarnym kocurem, dosypała mu karmy i wróciła do chłopaka.
- Rozumiem, że nie masz już więcej wina, chcesz coś innego do picia? - spytała i uśmiechnęła się.

Hugh Garver.

Hugh spojrzał na Abby w jej wełnianym kokonie i uśmiechnął się. Zignorował pytanie o picie. Nie potrzebował tyle. Jeszcze czas.
-mnie natomiast zawsze jest ciepło.-rzekł i podszedł do dziewczyny. Wyciągnął ręce i potarł koc w miejscu, gdzie powinny znajdować się jej ramiona.

Abby Morgan.

-Zauważyłam - powiedziała rozbawiona jego gestem - więc chyba nie muszę Cię ogrzewać, co?
A szkoda, dodała w myślach. Przygryzła dolną wargę żeby się nie roześmiać, udzielił się jej dobry humorek. Poszła do salonu i wyjęła kolejnego papierosa z paczki. Odpaliła go od świeczki, która stała na stoliku i usiadła przed kominkiem, wpatrując się w wesołe ogniki. Zaciągnęła się dymem po czym wydmuchała go w górę, patrząc jak po paru sekundach znika.

Hugh Garver.

Hugh stanął w drzwiach salonu i spojrzał na palącą Abby. Trochę odrzucały go palaczki, ale musiał przyznać, że przy dobrej oprawie, wygląda to naprawdę seksownie.
-Abby, zaniedbujesz mnie.

Abby Morgan.

Dziewczyna się cicho roześmiała wydmuchując dym z ust i odwróciła się w jego stronę. No trochę jednak jej się zrobiło głupio, ale uznała, że skoro się rozgościł to może już robić co chce.
- Nie marudź, chodź - powiedziała i poklepała miejsce na podłodze obok siebie.

Hugh Garver.

Hugh, nie wiedzieć czemu, rozejrzał się i po chwili ruszył usiąść obok Abby. Usiadł jednak plecami do kominka, by móc podziwiać swoją towarzyszkę. Jak większość nieumarłych nie potrzebował wielu godzin snu. Zaledwie 3-4 i czuł się wypoczęty i rześki.

Abby Morgan.

Abby uśmiechnęła się kiedy chłopak usiadł koło niej. SKończyła palić i wrzuciła niedopałek do kominka, po czym zarzuciła blondynowi na plecy połowę swojego wełnianego koca.
- Proszę bardzo, panie zaniedbany - powiedziała i pokazała mu język, parę sekund po tym ziewnęła przeciągle zatykając sobie usta dłonią i przetarła zmęczone oczy. Nie może teraz spać, na pewno nie przy nim. Trudno, wytrzymam jeszcze jedną noc, pomyślała.

Hugh Garver.

Hugh odchylił głowę i przyjrzał się blondynce.
-jesteś śpiąca.-bardziej stwierdził, niż zapytał i uśmiechnął się szeroko.

szaleństwo z tymi postami.

Abby Morgan.

- Owszem jestem - powiedziała i spojrzała jakby przez mgłę na chłopaka - ale nie chcę spać.
Abby po części skłamała, od czterech dni nie pragnęła niczego bardziej od paru godzin spokojnego snu. Jednak gdy tylko zamykała oczy, widziała brutalne obrazy sprzed ponad stu lat. No i ten przystojny blondyn, który siedział obok niej również nie pomagał jej, rozpraszał Abby. Zmęczona potarła policzek.

Zdarza się.

Hugh Garver.

Hugh zrzucił koc z ramion, wstał i wyciągnął rękę do Abby.
-chodź.-rzekł. Nie chciał, żeby na siłę męczyła się, wyglądała na bardzo, bardzo zmęczoną, ale coś sprawiało, że nie chciała zasnąć. I bynajmniej nie uważał, że to z jego powodu. Coś musiał tkwić głębiej.